Αναχώρηση από ΠΑΤΡΑ νωρίς το πρωί για τα πανέμορφα Τζουμέρκα. Στη διαδρομή μας θα κάνουμε τις απαραίτητες στάσεις για ξεκούραση και θα πάρουμε το δρόμο για το  Εθνικό Πάρκο των Τζουμέρκων. Διασχιζοντας τα Άγναντα ένα από τα μεγαλύτερα χωριά της Τζουμέρκων σε υψόμετρο 650μ. Περνάμε από τους Κτιστάδες: η παλαιότερη ονομασία ήταν Κουσοβίστα, μετονομάστηκε ωστόσο σε Κτιστάδες το 1927 γιατί σχεδόν το σύνολο του ανδρικού πληθυσμού ασκούσε το επάγγελμα του χτίστη, θα βρεθούμε στην Ιερά Μονή Κηπίνας, ίσως το πιο εντυπωσιακό μοναστήρι της Ηπείρου, κοντά στο χωριό Καλαρρύτες. Πιθανότατα το όνομά της οφείλεται στους κήπους τους οποίους καλλιεργούσαν οι μοναχοί σε μια βραχώδη και δύσβατη περιοχή. Θεωρείται ότι χτίστηκε κατά την διάρκεια του 13ου αιώνα και είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου.  Το εντυπωσιακό είναι ότι βρίσκεται χτισμένο μέσα σε ένα βράχο, σε μια απότομη πλαγιά πάνω από τον Καλαρρύτικο ποταμό! Ανεβαίνουμε ακολουθώντας το μονοπάτι και μια ξύλινη σκάλα: στο ισόγειο, εκτός από το καθολικό υπάρχει χώρος καθιστικού, ενώ από τον όροφο θαυμάζει κανείς την μοναδική θέα στη γύρω περιοχή. Η κατάνυξη και η γαλήνη κυριαρχούν στο χώρο. Συνεχίζουμε για τους Καλαρρυτες όπου εκεί θα μας υποδεχτεί ο Ναπολέων με το ζεστό καφέ και τις πίτες του. Περιήγηση στο χωριό. Μεταβαίνουμε στο τελευταίο χωριό για σήμερα μέσα από το μονοπάτι ,θα διασχίζοντας  το φαράγγι,  στο εκπληκτικό Συρράκο, το χωριό του ποιητή Κώστα Κρυστάλλη. Γαντζωμένο, απότομο στην πλαγιά, πετρόκτιστο και επιβλητικό!  Εδώ μπορεί κανείς να δει το σπίτι του «Τραγουδιστή του χωριού και της στάνης», Κώστα Κρυστάλλη, το οποίο σήμερα έχει γίνει λαογραφικό μουσείο. Το Συρράκο, κρέμεται στην κυριολεξία πάνω από την εντυπωσιακή χαράδρα του ποταμού Χρούσια στα 1.150μ στην πλαγιά του Όρους Λάκμος, ενώ οι Καλαρρύτες, χτισμένοι αντίκρυ, στην πλαγιά Πουλιάνα, ατενίζουν την θέα προς τις γύρω κορυφές αφ’ υψηλού.

Καταρράκτες Κουιάσα

Ανάμεσα σε όλα αυτά το παλιό πέτρινο γεφύρι και ο παλιός νερόμυλος, ο οποίος ανακαινισμένος λειτουργεί τους καλοκαιρινούς μήνες ως καφέ, προσφέρουν στιγμές χαλάρωσης και ηρεμίας, με μοναδική παραφωνία τον ήχο του νερού που πέφτει σε μικρούς καταρράκτες Κουιάσας.

Όποιος ζεστάθηκε μπορεί να ρίξει μια βουτιά στα δροσερά νερά!

Επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο 

Διανυκτέρευση.

Πρωινό και φύγαμε για το βουνό!

Ξεκινώντας από το Καταφύγιο Πραμάντων, το μονοπάτι ανοίγεται μπροστά σου σαν μια αψιδωτή πράσινη στοά, με τα δέντρα να δημιουργούν έναν φυσικό διάδρομο μέσα στη δροσιά του δάσους. Ακολουθώντας την πορεία νότια, το μονοπάτι είναι ευδιάκριτο και καλοσημαδεμένο, οδηγώντας σε μια χαλαρή πεζοπορία που σου δίνει χρόνο να απολαύσεις τη μυρωδιά του πευκοδάσους και τους ήχους των πουλιών.

Μετά από περίπου 1.700 μέτρα, θα ακούσεις τον ήχο του νερού προτού ακόμα τον δεις: πρόκειται για τον καταρράκτη Κεφαλόβρυσο, ένα από τα πιο όμορφα σημεία της διαδρομής. Τα νερά πέφτουν με δύναμη από έναν βράχο, δημιουργώντας μια μικρή όαση δροσιάς μέσα στο πυκνό δάσος. Εδώ αξίζει μια στάση για ξεκούραση και φωτογραφίες.

Αφήνοντας πίσω σου τον καταρράκτη, το μονοπάτι στρίβει ανατολικά και κατηφορίζει απαλά μέσα στη ρεματιά. Η βλάστηση γίνεται ακόμα πιο πυκνή, τα δέντρα σε αγκαλιάζουν και το μονοπάτι μοιάζει με μυστικό πέρασμα που οδηγεί στον επόμενο σταθμό: το Καταφύγιο Μελισσουργών. Εκεί, μπορείς να απολαύσεις έναν καφέ ή ένα γλυκό, κάνοντας μια μικρή στάση για να γεμίσεις τις μπαταρίες σου.

Από το ίδιο μονοπάτι που ήρθες, συνεχίζεις την πορεία και μετά από 900 μέτρα περίπου, φτάνεις σε μια διασταύρωση με πινακίδες. Εκεί έχεις δύο επιλογές: είτε να επιστρέψεις στο Καταφύγιο Πραμάντων, είτε —όπως και προτείνεται στη διαδρομή— να στρίψεις δεξιά προς το Σπήλαιο του Κατσαντώνη. Το μονοπάτι εδώ ανηφορίζει ελαφρά και μετά από περίπου 1,5 χιλιόμετρο σε φέρνει στην είσοδο του σπηλαίου. Συνεχίζοντας το ίδιο μονοπάτι για περίπου ένα χιλιόμετρο ακόμη, φτάνεις στη Μονή Αγίας Παρασκευής. Το μοναστήρι ξεπροβάλλει ήσυχο μέσα στο δάσος και αποτελεί έναν όμορφο χώρο για λίγη περισυλλογή και ανάπαυση. Η επιστροφή από τη Μονή στο Καταφύγιο Πραμάντων γίνεται ανηφορικά, μέσα στο δάσος. Το τοπίο είναι πάντα πυκνό και καταπράσινο, χαρίζοντάς σου σκιά και δροσιά, αλλά η ανάβαση είναι μάλλον βαρετή, χωρίς ιδιαίτερες εναλλαγές στο τοπίο — είναι απλώς μια διαδρομή που σε οδηγεί πίσω στο σημείο απ’ όπου ξεκίνησες.

Όλη η κυκλική διαδρομή κυλά σχεδόν εξ ολοκλήρου μέσα στο δάσος, εκτός από λίγα μέτρα πριν τον καταρράκτη Κεφαλόβρυσο. Πρόκειται για μια πεζοπορία μέτριας δυσκολίας, που συνδυάζει την άγρια ομορφιά της Ηπειρώτικης φύσης με σημεία ξεκούρασης και πολιτιστικού ενδιαφέροντος. Μια υπέροχη διαδρομή για όσους θέλουν να απολαύσουν το βουνό χωρίς τεχνικές δυσκολίες, να ακούσουν τους ήχους του νερού και να χαθούν στις μυρωδιές του δάσους. 

Γεμάτοι όμορφες εικόνες της πατρίδας μας επιστροφή στη Πάτρα